Uczeń II klasy Liceum Służb Mundurowych Michał Pitek został finalistą ogólnopolskiego konkursu filozoficznego w ramach XII Interdyscyplinarnych Warsztatów Filozoficznych dla Młodzieży!
Warsztaty organizowane były przez Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie. Zagadnienia filozoficzne będące przedmiotem tegorocznego konkursu zebrane zostały pod wspólnym tytułem „Światło myśli Józefa Tischnera”. W konkursie o zasięgu ogólnopolskim wzięło udział 532 uczestników z 78 szkół z całej Polski, z czego do finału zakwalifikowanych zostało 30 uczestników z największą ilością punktów uzyskanych w poprzednim etapie, wśród nich znalazł się Michał. Finał konkursu odbył się 26.04.2025 w Krakowie. Michał osiągnął wielki sukces zajmując miejsce w pierwszej dziesiątce finalistów na szczeblu ogólnopolskim.
Michał jest otwartym, życzliwym, sympatycznym i pogodnym chłopcem. Jest inteligentny i oczytany. Lubi podróże. Jego wielką pasją jest gra na instrumentach klawiszowych, zwłaszcza na organach. W wolnym czasie rozwija swoje zdolności humanistyczne, które przyczyniły się do jego sukcesu na płaszczyźnie filozoficznej.Michał mówi o sobie: „Jednym z moich głównych zainteresowań jest muzyka organowa. Fascynuje mnie nie tylko jej bogata historia i duchowy charakter, ale także niezwykłe możliwości brzmieniowe tego instrumentu. Gram regularnie na organach oraz innych instrumentach klawiszowych, takich jak pianino i keyboard, co pozwala mi rozwijać zarówno technikę, jak i wrażliwość muzyczną. Każdy instrument ma swoją specyfikę, dlatego lubię odkrywać nowe brzmienia i interpretacje różnych utworów, od baroku po współczesność. Uczęszczam do studium muzyki organowej.
Drugą moją pasją są podróże, które często łączę z muzyką. Odwiedzając różne miejsca, mam okazję poznawać lokalne tradycje muzyczne, zwiedzać zabytkowe kościoły z historycznymi organami i uczestniczyć w koncertach. Podróże inspirują mnie również do komponowania i rozwijania własnego stylu gry. Muzyka organowa, podróże i filozofia tworzą więc trzy drogi, które wzajemnie się uzupełniają. Prowadzą mnie w głąb – ku poznaniu, zachwytowi i zrozumieniu – i sprawiają, że życie staje się nieustanną, fascynującą wędrówką.”
